Seç Bakalım!

Bazı insanlar vardır, çok zor günler geçirmiştir ve bir o kadar da mutludur… Hiçbir şey, ışığından ve yaşam aşkından bir parça dahi alamaz. En zor sınavları bile ertesi sabaha kabullenirler. “Bu da geçer ya Hu!” diyebilirler.

Bazıları da var ki en ufak bir sallantıda yerle yeksan olur, ümitsizlik denizinde çırpınmaya başlar. Hayat çok kötü deyip kendi ellerinde olmayan, güçlerinin yetmediği tüm kötülüklerin acısını sırtlanırlar. Kendilerinin olmayan dertlerle dertlenir, çaba göstermek şöyle dursun bu ruh halini tembelliklerine bahane ederler.

Asıl olan düşsek de tekrar ayağa kalkma çabası içinde olmaktır! Gücümüzü aşanlar için sızlanıp durmak en çok da bizi yorar. Ama gücümüzün yettiğine ulaşmaya çalışmak da bizi dinç ve dinamik kılar.

Sonunu kestiremediğimiz bu ömrü nasıl yaşayacağımız ise şüphesiz bize bağlı. Sevgi mi sızlanma mı, şikâyet mi kabullenme mi, yumuşaklık mı öfke mi? Seç bakalım…

Emine Cuma