haddizatında DERGİ

Efe odasında uzun süre düşündükten sonra derin bir nefes aldı. Arkadaşının evinde tanık olduğu bu hayat aklının bir köşesine kazınmıştı adeta. Artık evinin sessizliği ona daha çok dokunur olmuştu.   Sonrasında şunu fark etti: “Ben de bir şeyleri değiştirebilirim… Atılan küçük bir adım bile evin havasını değiştirebilir, neden olmasın?” Bu düşünceyle odadan çıktı.  A nnesi mutfakta bıraktığı gibiydi, hâlâ telefonuna bakıyordu. O sırada yemek yapılmış, kokusu mutfağı sarmıştı.

Efe, Genç'in evinde geçirdiği geceden sonra kendi evine döndüğünde kapıyı açarken bile içindeki hisler değişmişti. Ev aynı evdi oysa… Koridordaki ayakkabılar, salona sinmiş hafif yemek kokusu, masanın üzerinde henüz bitmediğinden arasına kalem konulmuş ve bir sonraki okuma için bekleyen dergi… Görünürde her şey aynıydı ancak hiçbir şey eskisi gibi değildi. Annesi mutfaktaydı. Yemek koymuş, telefonu elinde kısa kısa mesaj yazıyordu. Babası salondaki koltuğa uzanmış, televizyo

Sabah güneşi  masaya vuruyor, taze ekmek ve çayın iştah açan kokusu mutfağı dolduruyordu. Genç’in annesi kahvaltıyı hazırlamış, babası da  gazetesini katlayıp kenara koymuştu. Efe dün gece gördüklerini düşünmekteydi bir yandan. Sabah namazında kalkıp dua eden bu aile, ona yabancı ama bir o kadar da huzur verici gelmişti. Genç çayından bir yudum aldı, ardından gülümseyerek Efe’ye döndü: -Bizde sabahlar böyle başlar, dedi. Babam her sabah namaz vaktinde hepimizi uyandırır. İlk

Gece boyunca ince bir yağmur yağmış, sabaha karşı rüzgârın  sesi dinmişti. Efe bir süre dönüp durdu yatakta, uykuya dalamıyordu. Yerini yadırgadığından değildi bu uykusuzluk, çevresinde görmediği bir dünyada olduğunu düşünmesindendi aslında.  O sırada hafif bir kapı gıcırtısı duydu. Gözlerini araladığında Genç’in yatağının boş olduğunu fark etti. Bir süre daha kalkmadı yataktan. Genç geri dönmeyince merak etti.  Doğrulup kapıya yaklaştı. Koridordan loş bir ışık süzülüyordu. S

Bir cuma akşamıydı.Yağmur ince ince yağıyor, sokak lambalarının altında damlalar sessizliğin içerisinde yere iniyordu. Efe, okul çıkışı arkadaşlarıyla dışarıda vakit geçirmişti. Gece ilerledikçe herkes birer birer ayrıldı, ama o gitmek istemedi. Eve dönse bile kimse “Neredeydin?” demeyecekti. Bir an için cebindeki telefonun ekranına baktı. Hiçbir arama, hiçbir mesaj yoktu. “Yine kimsenin umurunda değilim,” diye mırıldandı kendi kendine. Soğuk iyice bastırınca, nereye gideceği

Ertesi hafta okula yeni bir öğrenci geldi. Adı Efe’ydi. Sınıfa girdiğinde kimseye çekinmeden selam verdi, gülümsemesi rahattı. Mirza hemen yanına gidip onunla konuşmaya başladı. Genç uzaktan izledi. Öğretmen, yeni öğrenciye gencin yanındaki boş sırayı işaret edip oturmasını söyledi.  İlk gün pek konuşmadılar. Efe kısa sürede herkesle kaynaşmış, yıllardır oradaymış gibi davranıyordu. Teneffüslerde Efe’nin enerjisi dikkat çekiciydi. Sanki hayat onun için bir oyun gibiydi; dersi

Okuldan dönüşte yürürken adımlarını yavaşlattı. Sonbaharın ilk rüzgârı yüzüne çarpıyordu. Kaldırımda dökülen yaprakların arasında yürürken, içinden geçen düşünceler birbirine karıştı “Ben kimim? Ne istiyorum gerçekten?” Bu sorular, son zamanlarda sık sık dönüyordu aklında. Sınıfta kimse fark etmiyordu onu. Sessizdi, dikkati dağınıktı, ödevlerini savsaklamaya başlamıştı. Arkadaşları onu sadece oyunlarda arıyordu; ekran başında iyi bir oyuncuydu çünkü. Ama gerçek hayatta? Kimse

Kantindeki kalabalıktan uzaklaşıp sınıfa girdiğinde, içerisi neredeyse boştu. Sıraların arasından geçerken pencereden dışarı baktı. Güneşin sarı ışıkları okul bahçesindeki ağaçların yapraklarına vuruyordu. İçinde bir huzur hissi yerine garip bir sıkışma vardı. Bir süredir kendini ne ailesine ne arkadaşlarına ait hissediyordu. Sanki ortada kalmıştı, iki dünyanın arasında, kendi yerini bulamadan. Ders boyunca öğretmenin sesi uzaklardan geliyormuş gibi dinledi. “Hayat dediğin se

Ve işte yine pazartesi… Kahvaltı yapmadan gelen gençler kantin sırasında büyük bir heyecanla hafta sonu saatlerce oynadıkları oyunları anlatıyorlardı. Geçilen bölümlerden coşkuyla bahsediyorlardı… Cümleleri ise yamalı, bölük pörçük İngilizce- Türkçe karışımı kelimelerle kurulmuştu. Kısaltmalar, her şeyi hızlı yaşayanlara büyük kolaylık sağlıyordu(!) Gencin pek fazla arkadaşı yoktu. Olanlar da sınıfın gözde öğrencileriyle iletişim kurma derdindeydi o sabah. İlerlemeyen sırada

Gece çok bunaltıcıydı. Sonbahar ayazı iyiden iyiye kendini gösterse de gencin yüzünde, özellikle de çenesinde boncuk boncuk terler vardı. Ev sessizdi. Herkes uyumuştu. Çoğu zaman boğulacakmış gibi hissederdi. Ama bugün başkaydı. Nefes alamıyordu, göğsü daralmıştı. Boşlukta uçuşan bir perde gibiydi. Ne sıyrılıp kendine bir yön tayin edebiliyordu ne de bulunduğu yere ait hissediyordu. Belki de ne istediğini bilmiyordu. Kendini tanıyor muydu ki yeterince? Yoksa bu kaybolmuşluk h

Negatif gibi görünen nice olayların içinde saklı inciler olduğu muhakkak...   İnsan konfor alanından çıkmak istemeyen bir canlı...   ...

-Dünya huzurlu bir yer değil, dedi çocuk. “Kötü haberler, savaşlar, açlık ölüm… Bunları duyarak yaşamak çok zor anne! Haksız mıyım?”...

Sevgili Okuyucu! Daha çocuğumuz badi badi adımlarla yürürken ve yeni yeni dışarıya çıktığında ilk öğrettiğimiz şeylerden biridir sokağa...

Son yaprak da dalından düştü salınarak. Yağmurdan yadigâr damlalar, ormanda yürürken üstümü başımı ıslattı. Bir minder gibi yere serilen...

Bugün ağır misafirlerim var! Duygular…   Her bir duygumu misafir edeceğim bugün... Hepsi adeta bir Osmanlı veziri azamı gibi vâkur ve...

Huzurevinin penceresinden dışarıya bakıyordu. Ölümü hatırlatan serviler, düşen sarı yapraklar… Bekliyordu, hep bekledi. Oğlunu, kızını,...

Her şey sıradan bir gün gibi başlayabilir… Ama ya bugün, o günse? Güneş yine doğdu sanırsın… Oysa o sabah, son sabah. Rüzgâr farklı eser,...

Ney... İnsan sesine en yakın ses olduğunu söylerler. Dervişler zikirlerde bolca bu sazdan yararlanır. Bu sebeple ney sazı ile tasavvuf...

Çayını aldı camın önüne oturdu. Dışarısı soğuk olmasına rağmen sıkı giyinmiş şanslı insanlar işlerini halletmek üzere karda paytak paytak...

Ben nereye düştüm ya Rab! Bu dünya denilen yer cennetin yanında ne çirkindir. Hem süresi de pek kısadır, sınavı ise çok çetindir! Gerçi...