Bir Gencin Hatıraları-6

Bir cuma akşamıydı.Yağmur ince ince yağıyor, sokak lambalarının altında damlalar sessizliğin içerisinde yere iniyordu.

Efe, okul çıkışı arkadaşlarıyla dışarıda vakit geçirmişti. Gece ilerledikçe herkes birer birer ayrıldı, ama o gitmek istemedi. Eve dönse bile kimse “Neredeydin?” demeyecekti. Bir an için cebindeki telefonun ekranına baktı. Hiçbir arama, hiçbir mesaj yoktu.

“Yine kimsenin umurunda değilim,” diye mırıldandı kendi kendine.

Soğuk iyice bastırınca, nereye gideceğini bilemedi. O sırada aklına sınıftaki sessiz genç geldi.

Genç’in evinden hep huzurla bahsettiğini hatırladı. Bir cesaretle mesaj attı:

"Kanka, bu gece sende kalabilir miyim? Evde kimse yok, yağmur da başladı.”

Genç kısa süre sonra yazdı:

"Tabii, hemen gel. Anneme söyleyeyim, seni bekleriz.”

Efe şaşırdı. Bu kadar kolay kabul edileceğini beklememişti. Adresi buldu. Nedense içi içine sığmıyordu. Ne çok merak ediyordu. Ama bir yandan da korkuyordu. Kendi eksikliklerini ayan beyan görmek belki onu üzerdi. Kafasındaki düşünceleri uzaklaştırmak ister gibi başını salladı. Sonra tüm cesaretini toplayıp kapıyı çaldı. Genç’in annesi açtı. Yüzünde sıcak bir gülümseme, elinde çay tepsisi. Buram buram çay kokusu...

-Hoş geldin yavrum, ıslanmışsın. Hadi geç, havlu getireyim sana, dedi.

Efe belki de ilk kez, bir anne sesindeki içtenliği duyumsadı. Çaylar koyuldu, sohbet edildi.

Genç’in babası işten yeni dönmüştü, masada birlikte oturdular. Efe, aile içindeki bu sakinliğe, birbirlerine olan saygıya inanamadı. Bir ara dalgın dalgın baktı, anneyle babanın şakalaşmasına gülümsedi.

-Ne oldu Efe, diye sordu Genç'in annesi.

Efe bir an sustu, sonra içini çekti:

-Hiç… Sadece… Sizin ev çok sessiz ama bir o kadar da sıcak. Bizim evde televizyon hep açık olur, kimse kimseyle konuşmaz.

Kadın hafifçe başını salladı.

-Sessizlik bazen en güzel konuşmadır evladım, dedi.

O gece Efe, misafir yatağında uyumadan önce tavana baktı.İlk defa bir evde kendini yalnız hissetmiyordu. Yağmur damlalarının sesiyle karışan o huzurlu sessizlik, içini sarmıştı.

Aysel GÜR